اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی بر انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی مدارس راهنمایی شهرستان بهشهر

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی بود. روش این تحقیق از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش را دانش آموزان پسر پایه های دوم و سوم مقطع راهنمایی شهرستان بهشهر تشکیل دادند. نمونه 40 نفر(20نفر گروه آزمایش و 20نفر گروه کنترل) به صورت تصادفی از میان دانش آموزان دارای اختلال ریاضی پایه دوم و سوم راهنمایی شهرستان بهشهر در سال تحصیلی 92-1391 انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از آزمون تشخیصی ریاضی کی مت، پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان (موریس،2002) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی (والرند و همکاران،1993) استفاده شد. آموزش یادگیری خودتنظیمی برای گروه آزمایش در 8 جلسه به مدت 2 ماه ارائه گردید. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش یادگیری خودتنظیمی خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی را در دانش آموزان دارای اختلال ریاضی به طور معنی داری افزایش می دهد. این نتایج حاکی از آن است که آموزش یادگیری خودتنظیمی خودکارآمدی(تحصیلی، اجتماعی و هیجانی) و انگیزش تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال ریاضی را افزایش می دهد. این نتایج تلویحات مهمی در زمینه آموزش و خدمات مشاوره ای برای اینگونه دانش آموزان به عنوان بخش مهمی از درمان دارد.